Stanisław Cywiński, pionier polskiej awiacji, urodził się 31 października 1884 roku w Iłży.
Tam ukończył edukacją podstawową, a maturę uzyskał we Lwowie. Studiował początkowo matematykę na Uniwersytecie w Kijowie, a potem mechanikę na Politechnice Lwowskiej. Następnie odbył praktykę w szwajcarskich zakładach mechanicznych w Gerlafingen, gdzie otrzymał nagrodę pieniężną, którą przeznaczył na finansowanie budowy samolotu, prowadzoną razem z Czesławem Zbierańskim, przy wsparciu Warszawskiego Towarzystwa Lotniczego „Awiata”. Była to druga udana konstrukcja lotnicza powstała na ziemiach polskich, po „Jaskółce” Edmunda Libańskiego. Samolot został oblatany przez słynnego pilota Michała Scipio del Campo. W latach 1912–1914 Cywiński pracował w warszawskich zakładach metalowych Konstantego Rudzkiego.
Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji. W II Rzeczpospolitej najpierw zatrudniono go w Sekcji Żeglugi Napowietrznej przy Ministerstwie Spraw Wojskowych, później piastował funkcję kierownika biura konstrukcyjnego w Fabryce Samolotów w Białej Podlaskiej, gdzie był współkonstruktorem samolotów PWS–1, PWS–3, PWS–10, PWS–21, PWS–21 bis, PWS–24.
W drugiej połowie lat 30. w Państwowych Zakładach Lotniczych na Okęciu kierował montażem samolotów rozpoznawczo-bombowych PZL–23 „Karaś” oraz myśliwskich P–24.
Zmarł 25 września 1939 r. na skutek ran odniesionych przy gaszeniu pożaru domu w czasie bombardowania Warszawy.
(TO-RT)
Źródło: J. Konieczny “Kronika lotnictwa polskiego”