Urodzony w 1829 roku Radomiu Bogumił Hoff zasłużył się dla polskiej etnografii.
Choć jego rodzice, a zwłaszcza ojciec będący luterańskim pastorem, pragnęli aby syn został kapłanem, on sam zamierzał być agronomem. Przez wiele lat, pełniąc w różnych miejscach funkcję administratora i dzierżawcy majątków, uczył się więc tego fachu. Jednocześnie zaczął interesować się sztuką ludową i nowym wynalazkiem – fotografią. W 1849 roku poznał Oskara Kolberga, wybitnego polskiego folklorystę. Wspólnie przemierzali regiony pod kątem ich ludowości. Hoff uwieczniał je plastycznie i fotograficznie. Ta ikonografia została potem wykorzystana w fundamentalnej pracy etnograficznej Kolberga pt. „Lud”.
Hoff, pragnąc poprawić swą kondycję, w 1882 r. przybył do osady Wisła w Beskidzie Śląskim. Okolica go urzekła, więc odwiedzał miejsce rokrocznie, postarał się o wybudowanie tam paru pensjonatów, także domu dla siebie, który nazwał „Warszawą”. Z czasem sprowadził do niego swą rodzinę i w końcu osiadł w miejscowości na stałe. Zebrane przez siebie materiały i wykonane malunki publikował w pismach: „Wędrowcu”, „Tygodniku Ilustrowanym”, „Wiśle”. Dzięki nim w 1888 r. wydał też dysertację zatytułowaną „Lud cieszyński, jego właściwości i siedziby: obraz etnograficzny”.
Cztery lata później w Wiśle dokonał żywota i spoczął tam na ewangelickim cmentarzu „Na Groniczku”. Imię Bogumiła Hoffa nosi dziś główny plac miasta, gdzie znajduje się poczta, Urząd Miejski oraz Dom Zdrojowy z restauracją, biblioteką i kinem.
(TO-RT)
Źródło: M. Morys-Twarowski “Bogumił Hoff <odkrywca> Wisły”