15 lipca 1410 roku odbyła się jedna z największych bitew w historii średniowiecza.
Pod Grunwaldem armie Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, dowodzone przez króla polskiego Władysława Jagiełłę i wielkiego księcia litewskiego Witolda, zmierzyły się z wojskami Zakonu Krzyżackiego, pod dowództwem wielkiego mistrza krzyżackiego, Ulricha von Jungingena.
Polacy i Litwini przeprawili się w Czerwińsku na prawy brzeg Wisły zmierzając w stronę Malborka poprzez Działdowo i Dąbrówno. Przeciwnicy skrzyżowali oręż na polnej równinie. Siły polsko-litewskie liczyły przeszło 30 tysięcy zbrojnych. Dodatkowe wsparcie stanowił ponad dwutysięczny oddział tatarski. Natomiast Krzyżacy dysponowali około 28. tysiącami żołnierzy, w skład których wchodziło też liczne rycerstwo zachodnioeuropejskie.
Bitwa miała dramatyczny przebieg. Dowodzący ze wzgórza Jagiełło koordynował działanie podwładnych doprowadzając do spektakularnej wygranej. Poległo przeszło 8 tys. Krzyżaków, w tym wielki mistrz. Po stronie polskiej straty były nieco mniejsze.
Triumf grunwaldzki nie został jednak właściwie wykorzystany. Co prawda Zakon Krzyżacki już nigdy nie osiągnął dawnej świetności, lecz zaprzepaszczono niepowtarzalnej szansy relegowania go z terenów Polski.
(TO-RT)