Jan Kucz odszedł 14 września. Wszechstronny artysta, wykładowca, przyjaciel Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę pedagogiczną i artystyczną. Był twórcą m. in. pomnika Jana Kochanowskiego w Radomiu. Miał 85 lat.
O śmierci profesora powiadomiło Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
„14 września zmarł Jan Kucz – jeden z najbardziej oddanych przyjaciół Orońska i idei tego miejsca, jako Ziemi Świętej rzeźbiarzy. Był w Orońsku od zawsze, tworzył historię tego miejsca razem z nami, w najtrudniejszych momentach wspierał Centrum swoją rozwagą, pełen filozoficznego spokoju i dystansu do zmieniającej się rzeczywistości, ale zawsze życzliwy i uśmiechnięty. Był przedstawicielem nielicznego grona artystów wszechstronnych, którzy z takim samym doskonałym skutkiem, realizowali się w różnych dziedzinach sztuki. Trudno powiedzieć czy był lepszym rzeźbiarzem, czy malarzem, rysownikiem, filozofem, satyrykiem. Dla Orońska był człowiekiem niezastąpionym, tu był jego drugi dom, przez wszystkie lata, kiedy regularnie bywał w Centrum, nadał mu specyficzny koloryt, który stale przyciąga rzeźbiarski świat różnych pokoleń, od najstarszego po adeptów tej sztuki” – napisali przedstawiciele Centrum Rzeźby Polskiej na portalu społecznościowym.
Jan Kucz urodził się 10 czerwca 1936 w Zarzeczu. Był polskim rzeźbiarzem i pedagogiem. W 1955 r. ukończył Liceum Technik Plastycznych w Bielsku-Białej, a w 1961 r. ukończył studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1982 r. reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji, w latach 1992–2002 był członkiem Rady Artystycznej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Prowadził pracownię rzeźby na macierzystej uczelni. Był także wykładowcą w pracowni malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.
Do jego ważniejszych realizacji należą pomniki: Ludwika Zamenhofa w Białymstoku (1973), Fryderyka Chopina w Dusznikach Zdroju (1976), Gustawa Morcinka w Skoczowie (1987), kardynała Stefana Wyszyńskiego w Częstochowie (1997), Jana Pawła II w Kaliszu (1999), Cyryla Ratajskiego w Poznaniu (2002), Fryderyka Chopina w Parku Południowym we Wrocławiu (2004), Jana Kochanowskiego w Radomiu (2006), Jana Pawła II w Bielsku-Białej (2006). Malował także portrety, m.in. Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara w Filharmonii w Bydgoszczy, von Karajana w Hamburgu, Gustawa Holoubka w Teatrze Polskim w Warszawie.
Jan Kucz był wielokrotnie nagradzany i odznaczany za swoje osiągnięcia. Otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi za pracę pedagogiczną i artystyczną 1983), Grand Prix za całokształt twórczości na Biennale Sztuki Sakralnej w Częstochowie (2000), nagrodę Brata Alberta za pomnik papieża Jana Pawła II i pomnik kardynała Wyszyńskiego (2001), Srebrny Krzyż Zasługi czy Złotą Odznakę Honorową „Za zasługi dla Warszawy”.
„Gdyby nie Profesor Kucz Orońsko byłoby inne, uboższe duchowo, on był spiritus movens intelektualno-artystycznego wrzenia w Orońsku. Historią są wieczorne rozmowy o sztuce przy ognisku. Będzie nam tego bardzo brakowało, Profesor nigdy już nie podpali ogniska, nigdy nie usiądzie na ławeczce nad stawem, ale zawsze będziemy go pamiętać – człowieka dobrego, życzliwego dla wszystkich i mimo upływających lat pełnego pozytywnej energii” – wspominają profesora przedstawiciele Centrum Rzeźby Polskiej.
Ostatnie pożegnanie Jana Kucza odbędzie się 23 września. Rodzinie i bliskim Profesora Kucza składamy najszczersze wyrazy współczucia.
Źródło/Foto: Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku / FB; Jan Kucz rzeźbiarz / FB