Stanowi największą atrakcję turystyczną tej gminy. Rokrocznie przyciąga rzesze turystów.
Jego początki można przypuszczalnie datować na XII wiek. Co najmniej od 1360 roku właścicielami Chlewisk był ród Odrowążów. Prawdopodobnie to właśnie, któryś z przedstawicieli tego klanu zbudował w XV wieku pierwszą murowaną fortyfikację. Władali nią kolejna Dobiesław Odrowąż oraz jego synowie Jakub, Mikołaj i Piotr, którzy od nazwy swojej siedziby przyjęli nazwisko Chlewiccy.
W XV wieku wymieniani są w źródłach jako właściciele kasztelan Dobiesław Chlewicki i jego brat Strasz Chlewicki. Oni zapewne zbudowali zamek murowany. Po Dobiesławie dobra objęli około 1489 roku jego synowie Stanisław i Szymon. Po śmierci Szymona po 1522 roku właścicielem Chlewisk został z kolei jego syn Piotr, a następnie wnuk – Jakub, W 1594 roku majątek odziedziczył Wawrzyniec Chlewicki. Gruntownie fortecę odnowił. Kolejną modernizację przeprowadził rotmistrz Mikołaj Chlewicki, który w czasach króla Jana Kazimierza osiągnął godność senatora. U progu XVIII stulecia właścicielami dóbr zostali Józef i Aleksander Podkański, którzy to zapoczątkowali kolejną przebudowę zmieniając obronny charakter obiektu w rezydencję pałacową.
W roku 1891 nabył ją Stanisław Sołtyk, a następnie odziedziczył go napoleoński generał Roman Sołtyk, któremu zamek w roku 1831 skonfiskowano za udział w Powstaniu Listopadowym. W 1867 roku właścicielem dóbr był Marceli Sołtyk. Niebawem dobudowano stajnie. Obiekt został kupiony w 1895 roku przez Ludwika Broel-Plater, a następnie jego właścicielem został jego potomek, Konstanty Broel-Plater. W 1945 budowlę znacjonalizowano..
22 lata temu, gdy właścicielem kompleksu została firma Manor House, zaczęła odzyskiwać dawną świetność. Nie przeszkodził temu pożar, który wybuchł kilka lata temu. Spłonęła część poddasza pałacu zaadaptowanego na hotel, jednak wkrótce właściciel przeprowadził prace remontowe, które przekształciły obiekt w ośrodek wypoczynkowo-szkoleniowy.
Obecnie pałac składa się z dwóch budynków połączonych w sposób przypominający literę L, do których z zewnątrz dołączona jest niewielka wieżyczka. W dwóch znajdujących się w przyziemiu pomieszczeniach gmachu głównego zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe oraz kamienny, renesansowy portal wejściowy. Rezydencja znajduje się na lekkim wzniesieniu w otoczeniu parku. W okolicy zachowały się pozostałości starych murów piwnic, będące przypuszczalnie fragmentami dawnych fortyfikacji. Przetrwały też stajnie z XIX wieku.
Stylowa karczma serwuje tradycyjne polskie dania oraz potrawy kuchni fusion. Dla grup w sali biesiadnej z antresolą organizowane są biesiady staropolskie z wędzonymi szynkami z kością i pieczonym prosiakiem. Zadbany, przypałacowy ogród sprzyja organizacji imprez plenerowych. Swoistą atrakcję stanowią grzane wina i miody pitne (serwowane w przypałacowych lochach). Przyjęcia bywają urządzane w salach pałacowych: balowej lub bankietowej. Posiadłość dysponuje również własną stadninę koni z krytą ujeżdżalnią. Miłośnicy jeździectwa mają możliwość korzystania z nauki jazdy z instruktorem oraz rajdów konnych. W przypałacowych stawach można łowić ryby. W parku znajdują się stanowiska do minigolfa i golfa wodnego.
(TO-RT)
Źródło: K. Żywczak “Polskie zamki i pałace”, internet
