Pierwszym jego właścicielem był ród Duninów.
W roku 1792 stał się własnością jego córki Wiktorii oraz jej męża, starosty uszyckiego – Karola Szydłowskiego. Wybudowano wtedy pałac w stylu klasycystycznym. Nastał wtedy okres świetności tych dóbr. Mieścił się w nich teatr i prywatna kaplica. Utrzymywana była również nadworna orkiestra, a z przydworskim parku znajdował się zwierzyniec.
Po śmierci Szydłowskiego w 1811 roku, pałac zmieniając kolejnych właścicieli ulegał przebudowie, aż doprowadzono go do ruiny. U schyłku XIX w. przeszedł na własność Jana Chrzciciela de Grandville Malletskiego a następnie jego córki, pisarki Walerii Marrené Morzkowskiej. Potem gospodarzem obiektu został Kazimierz Witwicki właściciel odlewni „Kamienna” w Skarżysku-Kamiennej. I to właśnie jemu zawdzięczamy dobudowanie tarasu do elewacji ogrodowej budynku. Tuż przed II wojną światową folwarkiem zarządzał krewny właściciela Franciszek Kasztelowicz, patriota i osoba niezwykle zasłużona dla polskiej konspiracji.
Upaństwowiony w Polsce Ludowej majątek przechodził różne koleje losu. Mieścił: szkołę podstawową, technikum rolnicze, dom pracy twórczej, a po gruntownym remoncie ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy. Obecnie znajduje się tu centrum szkoleniowo-wypoczynkowe, a dwór - otoczony 5 ha parkiem – pełni funkcje hotelowe.
Pałac powstał na planie prostokąta z piętrowymi ryzalitami na osi. Pokryty dachem czterospadowym. Ściany zewnętrzne podzielone pilastrami w stylu doryckim. Gmach został wstawiony w mur, gdzie różnica poziomów wynosi jedną kondygnację, wobec czego parter elewacji północnej stanowi pierwsze piętro południowej. W środkowej części układ wnętrza dwutraktowy, co jest charakterystyczne dla dworów szlacheckich. Do wnętrza wchodzi się przez duży dębowy wiatrołap. Wewnątrz zachowały się dwa kominki klasycystyczne. Prostokątna sala środkowa z krzyżowymi filarami prowadzi do zagospodarowanych pomieszczeń piwnicznych nakrytych sklepieniami kolebkowymi z lunetami.
(TO-RT)
ŹródłoP. Libicki „Dwory i pałace wiejskie na Mazowszu”.