Julian Adolf Święcicki to urodzony w 1845 roku w Kozienicach powstaniec styczniowy, społecznik oraz pisarz i tłumacz.
Jako nastolatek uczestniczył w powstania styczniowym na ziemi radomskiej. Po klęsce rebelii studiował w Warszawie nauki historyczno-filologiczne. Ukończywszy edukację został sekretarzem Rady Zarządzającej Koleją Warszawsko-Wiedeńską. Był członkiem redakcji „Bibljoteki Warszawskiej”. Należał do „Komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich”,
Oprócz poezji lirycznych, umieszczanych w czasopismach – pomiędzy którymi odznacza się poemat większych rozmiarów „Opętany” („Kłosy”, 1876) – oraz wielu artykułów krytycznych, napisał: komedię „O własnej sile” i dramat „U wrót szczęścia”.
Przetłumaczył na język polski „Komedje wybrane Lope de Vegi” napisał też dysertacje: „Współcześni dramaturgowie hiszpańscy” i „Historja literatury francuskiej i portugalskiej, wiek XVI i XVIII” .
W 1901 roku zainaugurował wydawnictwo pt. „Historja literatury starożytnej w monografjach z ilustracjami”. Objęło dziewięć tomów dotyczących literatur: egipskiej, babilońskiej, asyryjskiej, chińskiej, japońskiej, arabskiej, indyjskiej, perskiej i żydowskiej.
Za swoją działalność Święcicki został odznaczony Legią Honorową oraz Krzyżem Walecznych i Krzyżem Niepodległości. Zmarł w roku 1932. Spoczął na cmentarzu powązkowskim w Warszawie.
(TO-RT)
Źródło: internet
